آنچه در جیب داری نسیه است، نه نقد

🔰 هنگام تفکر

انبیای الهی توجه‌شان به آنچه پیش خداست نسبت به آنچه در جیب خودشان است، بیشتر است. در روایات داریم که «لَا يَصْدُقُ إِيمَانُ عَبْدٍ، حَتَّى يَكُونَ بِمَا فِي يَدِ اللّهِ، أَوْثَقَ مِنْهُ بِمَا فِي يَدِه». ايمان عبدی صادق نيست، مگر اينكه اعتمادش به آنچه نزد خداست از آنچه در جیب اوست، بيشتر باشد.

🔻 وقتی حساب انسان این‌جوری شد، موجودی او گسترش و وسعت پیدا می‌کند. شیطان برای اینکه انسان ضعیف بشود، به او می‌گوید که تو فقط روی آنچه در جیب داری می‌توانی حساب کنی و مازاد این برای تو #نسیه

 است. خداوند می‌گوید آنچه در جیب توست نسیه است و آنچه پیش من است #نقد

 است.🔻 چرا؟ مگر ندیدی کسانی را که از آنچه در جیبشان بود استفاده نکردند و رفتند؟! در جیبشان بود، اما مال خودشان نبود. در حسابشان بود، اما روزی خودشان نبود. در دستشان بود، اما تقدیرشان نبود. و ندیدی کسانی را که چیزی در بساطشان نبود، اما در نهایت آن‌چیز که در تقدیراتشان نوشته شده بود به آنها رسید؟  

🔻 ندیدی کسانی را که زمینۀ قدرت خودشان را فراهم می‌کنند، اما خداوند محرومشان می‌کند؟ و کسانی که اسباب را فراهم نکردند، اما خدا آنها را به قدرت می‌رساند؟

⭕ اینها درس روزگار است؛ تا تو فکر نکنی همین‌که برای فرزندت تأمین آتیه کنی او آینده‌دار می‌شود. تا بدانی جوهر و توانی که خدا در فرزندت قرار می‎‌دهد بیشتر از هر سرمایه‌ای است که تو برایش ذخیره می‌کنی. ندیدی افرادی را که اموال کثیری از پدر ارث بردند، اما به گدایی افتادند؟ و کسانی که از پدر جز فقر ندیدند و به همه چیز رسیدند؟ اینها برای این است که انسان از آن حصار ذهنی محدود خارج بشود. جرأت پیدا کند و از آن قلعۀ کوچکی که خودش را در آن محدود کرده بیرون بیاید.